Retreat: van modder op de bodem naar glashelder water

Lief dagboek,

Glashelder is het.

Soms weet je al dat het glashelder is, maar ligt er nog wat modder op de bodem waardoor het water troebel lijkt.
Ik houd ervan met die modder aan de slag te gaan, te onderzoeken en dat te doen wat mij helpt de bodem weer zichtbaar te krijgen.

Afgelopen weekend had ik een retreat bij Avani Retreat.

Van te voren vond mijn hoofd het een en ander van de vision quest. Lees: 12 uur in je eentje op een plek in het bos zitten met alleen een fles water, een matje, een pen, papier en regenkleding en dat in begin februari.
Ik lijk wel gek, dacht ik, ik wacht wel tot de zomer. Totdat mijn trainingen verplaatst werden en ik ineens vrij was en dacht: fuck it, ik kan kou en regen aan.
Dus ik ging en ik kan je vertellen: ik was op dag 3 wel toe aan 12 uur stilte met mijzelf. Mijn gehoor is mijn eerste zintuig en de eerste 2 dagen heb ik veel geluid tot mij mogen nemen. Dus je kan je voorstellen dat ik uit keek naar 12 uur niks.

Het was een mooie oefening om bij mijzelf te blijven, ondanks alle intense geluiden. Het leuke was dat het me echt heel erg goed lukte. Mijn gezin zal blij zijn met deze manier van rustig kunnen blijven 😄

Ik zat aan de rand van het bos bij de paarden, een fijne plek.

Tijdens een meditatie (je verzint nog eens wat op zo’n dag) werd het ineens glashelder.

Ik wist dat ik daar zat om mijzelf te vergeven voor alle jaren roofbouw op mijn lijf, om het verdriet over het ziek worden te voelen. Toen ik daar in het bos zat wist ik; de fysieke bewustwording binnen ons vak als zorgverlener (arts, verpleegkundige, verloskundige, verzorgende) dat is wat mijn drijfveer is, dat is waar het over mag gaan.
Ik doe het al tijdens de training Lief lijf en ook in de trainingen Acute vaardigheden krijgt dit steeds meer plek.

Donderdag start ik met een training als public speaker. Super spannend, dus ik ga het doen!
Het verhaal wat ik ga delen, wordt het verhaal over mijn lijf binnen het vak als zorgverlener en hoe ik haar signalen weer ben gaan horen tot waar ik nu sta.

Met microstapjes ben en blijf ik in beweging. Elke keer iets uitproberen elke keer een nieuwe gewoonte erbij.

Mega dankbaar voor mijn lijf en dit avontuur.

Liefs,
Karien

Previous
Previous

Nog meer goed nieuws!

Next
Next

Groot nieuws over Acute Vaardigheden!